Razmova.by

Цікава, чым можна аб'яднаць беларусаў, якія пражываюць у іншых краінах? Здаецца, мова магла б ідэнтыфікаваць нас, як асобную нацыю. Але, калі яны сустракаюцца, яны размаўляюць па-беларуску? Можна падумаць пра нейкія вечарыны, але чым яны адрозніваюцца ад звычайных?

Ворагі.

Не. Ва усіх яны свае, асабістыя. Да і часова ўсе гэта, ворагі звычайна не на заўжды.


Я лічу, што трэба добрае свята. Падыдзе нават 25 сакавіка, хаця можа хтосці ліча яго запалітызаваным. На мой погляд, ідэальны варыянт, бо як раз напачатку вясны, калі хочацца нейкага свята. Калі зрабіць яго штосьці накшталт "беларускага барбікью", чаркай і шкваркай, песняй і танцам, то і людзі пацягнуцца. І афіцыез пра БНР паслухаюць, нічога.

Хто не згодзен, для таго прыклад Дня Святога Патрыка. Яго святкуюць як усе ірландцы, не зважаючы, па гэльскі яны гавораць ці па-ангельску, за мяжой яны ці дома (за мяжой, нават, болей). Ну і астатнія прымазваюцца, бо святкаваць усе любяць.

Дзень Волі з песьнямі і танцамі, ды яшчэ чаркай? А гэта не занадта?

Не, не лічу так. Свята есць свята. Уявіце сабе: веснавы дзень, яшчэ усюды ляжыць снег, але сонца грэе ўжо досыць добра. Людзі прагульваюцца па парку, там выступаюць паэты, хтось спявае, а хтось шашлык есць. Усе маюць святочны строй і настрой

Нагадвае, 7 лістапала, так? Але камуністы менавіта таго і дамагаліся, каб стварыць святочны настой і прывязаць яго да дня рэвалюцыі. Калі чалавке адчувае сабе добра, то ен прыхільна ставіцца да усяго. Упэнены, што проста так беларусы дзесь ў Арызоне не сабяруцца. А на "барбі" ці шашлык збяруцца. І калі даць гэтаму збору афіцыйную нагоду (людзі гэта любяць, нагоду -- просто так піць ніхто ня хоча), то падцягнуцца ня толькі астатнія беларусы, але і рускія, яурэі, літоуцы, каб пядняць келішак за Нашу Свабоду.

Я, увогуле, незадавалены тым, што мы, беларусы, заўседы пессімісты. Усе у нас дрэнна, улада злачынная, Вільню адабралі, мовы няма, грошы як папера і увогуле трэба ехаць адсюль як мага хутчэй. Гэта дэпрэссія нейкая, панове. Так нельга жыць.

http://www.stihi.ru/avtor/belarus2007

Леанiд Пранчак
БЕЛАРУС БЕЛАРУСА ПАЗНАЕ

Нас па свеце жыццё раскiдае:
Што паробiш, такi у нас лёс...
Беларус беларуса пазнае
Ад радзiмы за тысячу вёрст!

Зведаў шчасця i суму нямала
Я ў далёкай краiне чужой...
Дзе б ні быў я, — са мною Купала
I Максiм Багдановiч са мной.

Ростань душы самотай яднае.
Па-за роднай бацькоўскай зямлёй
Беларус беларуса пазнае
Па любвi да старонкi сваёй!

Дзякуй, добрый верш сапраўды))