Razmova.by

... адна з навін, якія зараз актыўна абмяркоўваюцца - тое, што прэзідэнт адмовіў у памілаванні кавалёву і канавалаву... хтосьці кажа, што так ім і трэба... іншыя крычаць, што смяротнае пакаранне - гэта не гуманна...

... вось мне цікава, а хто з вас што думае наконт смяротнага пакарання? ці варта яго адмяняць?

Адмяняць варта. Усе ж такі 21 стагоддзе на двары. Я таксама калісці дыскутаваў на гэтую тэму і пачуў два аргументы, якія мяне пераканалі.

Першый -- гэта тое, што існуе вялікая колькасць злачынстваў, якія могуць падпадаць пад пакаранне смерцю. І людзі часцяком разыходзяцца, якія трэба караць гэткім спосабам, а якія не. Вось, на мой погляд, маньяк, які забіў дзесятак чалавек можа пазбегнуць смерці, бо ен можа, проста, хворы чалавек. А які-небудзь наркакур'ер, які ва ўласнай задніце вязе кіло какаіну -- не, бо наркатрафік -- гэта больш небяспечнае злачынства, чым проста забойства. Можачце спрачацца, але гэта так. Тыя ж кітайцы легка растрэльваюць усіх наркакур'ераў, і паспрабуй ім дакажы, што гэта дрэнна. Ў адказ яна распавядуць цябе, як "опіюмныя войны" ледзь не знішчылі дзяржаўнасць Кітая.

Тыя ж кітайцы "за проста так" страляюць людзей за атрыманне хабару. І, дарэчы, у Саюзе таксама за гэта стралялі.

Другой аргумент супраць пакарання смерцю, гэта тое, што і пажыццевае зняволенне можа быць жудасным. Калі кінуць чалавека ў каменны мешок без усялякай камунікацыі са знешнім светам, то праз пару год ен сам будзе прасіць а смерці, як а лістасці.

Ну а увогуле, я б выбраў такую сістэму, дзе зняволенныя бы проста працай кампенсавалі тое, што яны зрабілі іншым людзям.

Смяротнае пакаранне не спыняе існаванне злачыннасці.
Судэбная сістэма, на жаль, не застрахавана ад памылак, пагатоў у нашай краіне. Смяротнае пакаранне такім чынам можа стаць звычайным забойствам, якое ляжыць на сумленні кожнага з тых, хто ратуе за ягонае існаванне.
Смяротнае пакаранне ў нашай краіне карае не толькі злачынцу, але і ягоную сям'ю. Бо сваякі не ведаюць ні даты смерці, ні месца пахавання.
У Ісландыі няма нават турэм, не тое, што смяротнага пакарання. Пры гэтым краіна была прызнана ААН у 2007 г. лепшай у свеце для жыцця.


Робім высновы...)))

Вось усе і скончылася Кавалева шкада, за яго злачынства "вышка" -- гэта зашмат. Але усе гэта не датычыцца пакарання смерцю. Яно павінна застацца.


Яно і не павінна. Смерць -- гэта кара. Кара не павінна браць пад увагу тое, як яна паўплывае на падвышэнне ці зніжэнне узроўня злачыннасці.


Ад судова памылкі не застрахаваны ніхто. Адзінае выйсце ў гэтым выпадку -- зрабіць судовую сістэму больш эффектыўнай і застрахаванай ад памылак. Але гэта не мае ніякага дачэннення да пакарання смерцю ўвогуле. Судавая сістэма ЗША амаль гарантуе сумленные працэдуры, адле яны таксама выкарыстоўваюць пакаранне смерцю.


Нацыя машэннікаў. Няхай найперш аддадуць тыя мільярды, якія іх банкі нахапалі. Я сурьезна. Калі на рэферэндуме народ прымае рашэнне "мы грошы атрымлівалі, але пазыкі сплоцваць ня будзем", то гэта народ машэннікаў.
Адносна цытаты -- я, нажаль, не успрымаю ў якасці прыкладу вопыт дзяржавы насельніцтвам з Фрунзенскі раен Мінску і мікраскапічнай вагай ў сусветнай палітыцы. Увогуле сення даваць інфармацыю пра скандынаўскі вопыт -- гэта дурны тон. Краіны, якія хаваюць інфармацыю пра згвалтаванні белых жанчын іммігрантамі, лічачы гэта проста "культурнымі рознасцямі", альбо адбіраюць дзяцей ў роднай маці, таму што нейкі чыноўнік вырашыў, што яна "занадта бедная", на мой погляд, проста ня маюць будучыні. Паказваць на іх прыклад пальцамі і гаварыць "а вось ў Еўропе ..." -- гэта весці сабе як малпа.

На мой погляд, хаця гэта занадта філасоўскае пытанне, смяротнае пакаранне прымушае усіх нас думаць пра нашу найвышую каштоўнасць -- жыцце. Прычым, жыцце не як самамэту. Жыцце павіна быць пражыта сумленна і годна. Калі не, калі ты зробіш нешта, што усе грамадства не успрымае зусім (а усе людзі незалежна ад веры, палітыкі, полу вельмі ня любяць, напрыклад, забойства з халоднай крывей), то можаш свае жыцце страціць. І страціць самім ганебным чынам, калі ніхто нават ня будзе ведаць, дзе ты пахаваны.

І яшчэ. Менавіта тое, што чалавек можа атрымаць "вышку", прымушае і следых, і адвакатаў працаваць "на поўную катушку". Верагоднасць судовай памылкі ўзрастае, калі усе ведаюць "да што там, ен усе роўна атрымае толькі 10 год".

Тэхнічна магчыма, але як наконт карупцыі. "Збег з Шаўшенку" глядзелі?

Ага. Для пакараных. ))) Адчування і ўпэўненасці ў тым, што вінаватыя насамрэч пакараныя, а не ходзяць на свабодзе, у мяне няма.))) Дарэчы, баюся памыліцца, ва ўзгаданай Вамі Амерыцы прысуд не здзейсняецца ў лепшым выпадку на заўтра пасля адмовы першай асобы дзяржавы ў памілаванні, а ў горшым - нават ДА таго. І ўжо дакладна не да таго, пакуль не выкарастаны ўсе механізмы абскарджання прысуду.


У дадзеным выпадку гэта болей звычайную помсту нагадвае. І такі не пагаджуся з Вамі, што сістэма пакаранняў НЕ мае сваёй мэтаю калі не спыненне злачыннасці, дык памяншэнне яе колькасці. Бо грамадству не так істотна, хто і як панёс пакаранне за ўжо здзейсненае злачынства, як тое, каб гэтае злачынства не паўтарылася ў будучым.


Пагаджуся, што першаснае і самае істотнае - справядлівая, дасканалая судэбная сістэма, якая выключае памылкі. Толькі пакуль гэтага няма, грамадства нясе адказнасць за тых, каго забілі памылкова. А да дакладнай судэбнай сістэмы нам як да месяца. Мы пакуль нават не на нізкім старце...
Тое, што большасць выступае за смяротнае пакаранне - проста зручная пазіцыя ўлады. Калі б у нас па ўсіх пытаннях слухалі большасць і рабілі тое, што гэтай большасці хочацца, ва што пераўтварылася б нашае жыццё? Напэўна б ніхто не працаваў, не плаціў падаткаў, не аплачваў праезду ў транспарце і г.д...



Адно ўдакладненне. "Мы гэтых грошай не атрымлівалі, таму сплачваць не будзем." А машэннікі хай і адказваюць.
Так, Ісландыя невялікая краіна з невялікай колькасцю насельніцтва, што не зніжае яе права дзяржавай звацца. А ўспрыманне вартасці краіны толькі з пазіцый яе велічыні неяк, прабачце, маніяй вялікасці і "імперыялізмам" аддае.

Што да прыкладаў і малпы... Лепей быць малпай , улічваючы і выкарыстоўваючы станоўчы досвед цывілізаваных краін, чымся шукаць "свой асабісты" шлях, плюючы на ўласны народ і гаворачы, што за "цывілізаваным светам мы не пойдзем" (с)
Нешта асабісты шлях за апошнія N гадоў, мякка кажучы, паднадакучыў...

... тое, што канавалава і кавалёва не памілавалі, проста наштурхнула мяне на думку запытацца, хто з фарумчан што думае наконт смяротнага пакарання... бо гэты выпадак - не прыклад... ніхто і ніколі не пераканае мяне, што яны вінаватыя ў тэракце... і ніхто не дасць (дарэчы) стопрацэнтнай упэўненасці ў тым, што іх насамрэч расстралялі...

... што асабіста да мяне, я - за смяротнае пакаранне... думаю, усе чыталі ці бачылі ў навінах рэпартажы пра жудасны выпадак з дзяўчынай у нікалаеве... выбчайце, але калі здараецца такое, любыя размовы пра гуманізм і правы чалавека выглядаюць смешна... такіх пачвар трэба знішчаць...

... у свой час мне таксама здавалася, што лепш пажыццёвае знявольванне... але разумееце... пакуль чалавек жывы - у яго заўжды ёсць надзея... нават, калі да яго давесці, што ён ніколі не патрапіць пад амністыю, застаецца шанец, што ў краіне адбудзецца рэвалюцыя, што атрымаецца збегчы... ды што заўгодна... галоўнае - што надзея ёсць...
... і навогул... чаму падаткаплацельшчыкі мусяць плаціць за пажыццёвае ўтрыманне пачвар?

... натуральна, смяротнае пакаранне варта выкарыстоўваць толькі ў выключных выпадках, і толькі тады, калі віна даказана на 100 адсоткаў... але яно мусіць быць, імхо...

З чаго Вы гэта ўзялі? Есць такая з'ява, як кроўная помста. Ведаеце пра яе. Дык вось, там трэба забіваць менавіта халаднакроўна, каб ахвяра ведала, хто яе забівае і за што. І забойца ў гэтым выпадку будзе героем, а не злачынцам. І ўсе ягоныя родзічы будць яго любіць и паважаць.

Вашыя улюбленыя Штаты, дарэчы, тыповы прыклад. Другая папраўка менавіта пра гэта і кажа. Пра права простых людей (а не дзяржавы) забіваць, калі сапраўды трэба.

Я да чаго ўсе гэта. Вы тут спрачаецеся наконт толькі адной катэгорыі злачынства -- "наўмыснага забойства дзвух і болей асобаў". Хацеў бы нагадаць, што караюць смерцю ня толькі за гэта. Вось такі ліст, напрыклад:
1. Атрыманне хабару
2. Неналежны кантроль, які прывеў да смерці некалькіх асобаў (прывітанне італьянскаму капітану, які затапіў круізны карабель месяц таму).
3. Наркатрафік.
4. Распусныя дзеянні ў дачынні да малалетніх.
5. Кіраванне транспартным сродкам у нецвярозым стане.

На мой погляд, за усе гэта можна наказваць смерцю. А чаму не? Той жа наркатрафік наносіць больш шкоды грамадству, чым сотня маньякаў-гвалтаўнікоў.

Калі гэта браць пад увагу, то мы атрымаем такі вялікі ліст злачынстваў, якія падпадаюць пад пакаранне смерцю, што самі жахнемся. Таму трэба адмяняць.


Глядзеў. Добры фільм. І ў чым праблема з каррупцыяй? Гэта ж толькі фільм. На самой справе сістэма працуе і працуе давілі якасна. Цікава, але выпадкова даведаўся, што тыя ж Штаты вывучалі досвед ГУЛАГа на гэты конт.

... хоць я і прыхільнік смяротнага пакарання, але лічу, што ужываць яго варта толькі ў выключных выпадках... бо караць смерцю за хабар - гэта занадта...
... у выпадку з неналежным кантролем, які прывёў да смерці... цяжка сказаць... але я схіляюся да таго, што гэта ж не наўмысна...
... наркатрафік - зло... у той жа час, кожны чалавек надзелены свабодай выбару і можа самастойна вырашыць, прымаць наркотыкі ці не...
... кіраванне транспартным сродкам у нецвярозым стане, калі яно не прявяло ні да якіх наступстваў, таксама недастатковая падстава для смяротнай кары... трэба проста пажыццева ліцэнзіі пазбаўляць...

... але ж пагадзіцеся, бываюць выпадкі, калі злачынцы наўмысна, цынічна адбіраюць у людзей жыццё і здзекваюцца над імі так, што нават уявіць страшна... думаю, у такім выпадку яны мусяць быць пакараныя смерцю...

Ісландскія банкі працавалі згодна з ісландскімі законамі і спраўна плацілі падаткі. Тады пытанні да ніх не было, ісландцы нават радаваліся, што уласнікі гэтых банкаў набывалі футбольныя клубы ў Англіі. Быў і рэгулятар -- дзяржаўны Центрабанк, які павінен наглядаць за банкамі.
Калі ўзніклі праблемы, ісландская дзяржава неяк схавалася, маўляў, гэта нас не датычыцца. Неяк не сур'езна.


Я з павагай стаўлюся да Ісландыі. І яе прыклад даволі цікавы з пункту гледжання той жа смяротнай кары. Яна была вялікай дзяржавай ў 8-11 стагоддзі (разам з іншымі скадынавамі) і, што цікава, вялікай гуманнасцю тады не адзначалася. Ва усялікім выпадку павага да чалавечага жыцця была мінімальна. Аднак тыя ж вікінгі унеслі вялікі уклад ў сусветную цывылізацыю (тыя ж падарожжы ў Амерыку ці заснаванне дзяржайнасці ўсходніх славянаў). І на мой погляд, менавіта таму, што для ніх жыцце само па сабе не было вялікай каштоўнасцю. Галоўная для іх -- пражыць жыцце годна і памерці паважаным сваімі суайчыннікамі.

А зараз яны занялі грошы і жадаюць аддаваць